Lata 2010-2019 były dla Indian Motorcycle dekadą pełną ekscytującego postępu i rozwoju. Zbudowaliśmy świetlaną przyszłość w oparciu o legendarną przeszłość marki dzięki innowacjom technologicznym, udanej współpracy partnerskiej oraz stale powiększającej się gamie autentycznych i kultowych motocykli.
W 2003 roku Indian Motorcycle Company of America ogłosiła upadłość i zakończyła produkcję. Przyszłość pierwszej amerykańskiej firmy motocyklowej była niepewna.
Sprawy nabrały nieco innego obrotu w 2008 roku, kiedy to Stellican Ltd., spółka private equity z siedzibą w Londynie, nabyła aktywa Indian Motorcycle i otworzyła zakład produkcyjny Indian Motorcycle Company w Kings Mountain w stanie Północna Karolina. W latach 2008-2011 wyprodukowano niewielką liczbę motocykli Indian Chief z silnikami V-twin o pojemności 105 in3. W 2011 roku Stellican sprzedał Indian Motorcycle spółce Polaris Industries.
W 1998 r. wznowiono wyłączną produkcję motocykli pod marką Indian Motorcycle. W wyniku połączenia dziewięciu firm powstała spółka Indian Motorcycle Company of America (IMCA), która otworzyła zakład produkcyjny w Gilroy w stanie Kalifornia. IMCA produkowała modele Chief, Scout i Spirit napędzane silnikami od S&S Cycle, Inc.
Floyd Clymer, legendarny uczestnik wyścigów motocyklowych, dealer, dystrybutor, wydawca czasopism, promotor wyścigów, autor i producent motocykli, pracował nad ożywieniem nieistniejącej już marki Indian Motorcycle od 1963 roku.
Clymer zmarł na atak serca w 1970 roku, a jego adwokat, Alan Newman, nabył prawa do znaku towarowego Indian Motorcycle. Newman nadal sprzedawał małe motocykle pod marką Indian. Większość z nich była produkowana na Tajwanie i była napędzana silnikami o pojemności od 50 cm³ do 175 cm³. Innymi pojazdami w asortymencie były rebrandingowane włoskie mini-motocykle. Sprzedaż spadła w latach 70., a w 1977 roku całkowicie zaprzestano działalności.
W 1967 roku 68-letni Nowozelandczyk, Burt Munro, zapisał się na kartach historii sportów motocyklowych, ustanawiając nowy oficjalny rekord prędkości na lądzie – 184,087 mph (296,25 km/h) z nieoficjalnym rekordem 205,67 mph (331 km/h). Munro dokonał tego na zmodyfikowanym motocyklu Indian® Scout® Streamliner z 1920 roku, na pustyni solnej Bonneville Salt Flats w stanie Utah.
Munro rozpoczął bicie rekordów prędkości na lądzie w Nowej Zelandii w latach 40. ubiegłego wieku, natomiast w latach 50. jego Scout był już zbyt szybki na nowozelandzkie tory. Postawił sobie wówczas nowy cel – wyścig na płaskiej pustyni solnej Bonneville Salt Flats. W ciągu następnych lat Munro ścigał się na Bonneville Salt Flats na swoim Scoucie dziewięciokrotnie, przy czym trzykrotnie ustanowił światowy rekord. Kulminacją była jego ostatnia wyprawa i rekord z 1967 roku. W hołdzie jego dążeń, które rozpoczął osiemdziesiąt lat wcześniej, w 2006 roku Burt Munro został powołany do Motorcycle Hall of Fame organizacji AMA.
Zespół Indian Motorcycle Wrecking Crew TMutworzony przez legendy wyścigów motocyklowych – Bobby'ego Hilla, Billa Tumana i Erniego Beckmana – powstał pod koniec lat 40. ubiegłego wieku, a na początku lat 50. dominował zarówno na torach szutrowych, jak i ulicznych. Zespół odniósł serię popisowych zwycięstw, w tym trzy zwycięstwa z rzędu w wyścigu Springfield Mile. Bobby Hill wygrał wyścig Springfield Mile w latach 1951 i 1952, natomiast Bill Tuman odniósł analogiczne zwycięstwo w 1953 roku. Zespół zdobył również tytuły za liczbę uzyskanych punktów w sezonie oraz odniósł liczne sukcesy w ważnych wydarzeniach sportowych organizowanych na terenie całych Stanów Zjednoczonych.
W 1950 roku John Brockhouse zastąpił Ralpha B. Rogersa na stanowisku prezesa Indian Motorcycle Company. Niestety Indian Motorcycle Manufacturing Company zaprzestała działalności i zakończyła produkcję wszystkich modeli w 1953 roku. W 1955 roku spółka Brockhouse Engineering nabyła prawa do nazwy Indian Motorcycle i sprzedawała importowane motocykle Royal Enfield pod marką Indian Motorcycle do 1960 roku.
Od 1940 do 1945 roku Indian Motorcycle koncentrował swoje działania na wspieraniu aliantów w drodze do zwycięstwa w II wojnie światowej, początkowo budując motocykle dla rządu francuskiego, a od 1941 roku produkując Model 841 dla armii amerykańskiej. W tym czasie zbudowano niewiele motocykli cywilnych.
W 1945 roku bracia Du Pont sprzedali firmę Ralphowi B. Rogersowi. Rogers zakupił również spółkę Torque Manufacturing Co., po części w celu wykorzystania talentu byłego inżyniera Indian Motorcycle, G. Briggsa Weavera, który pracował dla Torque i zaprojektował kilka modeli, które Rogers chciał wyprodukować pod marką Indian Motorcycle.
Pierwsza powojenna gama składała się jedynie z modelu Indian Chief. W międzyczasie w pracach projektowych i produkcji koncentrowano się na wprowadzeniu do oferty modeli dla klientów indywidualnych. W 1948 roku wprowadzono nowe modele Indian Scout z silnikiem R2 o pojemności 440 cm3 oraz Indian® Arrow® z silnikiem jednocylindrowym w układzie pionowym o pojemności 220 cm3, które miały konkurować z rosnącą liczbą lekkich motocykli importowanych z zagranicy.
W 1930 roku E. Paul Du Pont sprzedał swoje udziały w DuPont Automobile firmie Indian Motorcycle i zakupił dużą część jej akcji. E. Paul zwolnił istniejący zarząd firmy i powierzył Loring F. „Joe” Hosley'owi odpowiedzialność za bieżącą działalność. Pod przywództwem Hosley'a firma Indian Motorcycle powróciła do koncepcji corocznej zmiany gamy modelowej, zaczynając od modelu 203 Scout i Scout Pony w 1932 r., a następnie wprowadzając model Sport Scout w 1934 r.
Na początku lat 30. ubiegłego wieku słaba gospodarka kraju spowodowała spadek sprzedaży motocykli, w tym motocykli ze stajni Indian Motorcycle. Mimo to firma kontynuowała dążenie do perfekcji i w 1936 roku wprowadziła na rynek „odwrócony” model Four z rozrządem w układzie EOI (zawór wydechowy jako górny, dolotowy jako dolny), a także modele z przyrządami umieszczonymi na zbiornikach paliwa.
W roku 1937 Ed Kretz wygrał pierwszy wyścig Daytona 200 na wyścigowym motocyklu Indian Sport Scout. W 1938 roku klub motocyklowy Indian Motorcycle z siedzibą w Sturgis, znany jako Jackpine Gypsies, zorganizował wyścig o nazwie Black Hills Classic. Wyścig ten ewoluował do postaci Sturgis Motorcycle Rally.
Początek lat dwudziestych był ważnym okresem w rozwoju marki Indian Motorcycle, kiedy to wprowadzono do sprzedaży kilka kultowych motocykli. W 1920 roku firma rozpoczęła sprzedaż pierwszego modelu Scout. Ten szybki, niezawodny i zwrotny motocykl zachęcił wielu ludzi do jazdy motocyklem. W dalszej kolejności w ofercie pojawił się model Chief (1922), najlepiej sprzedający się Big Chief® (1923), Prince® (1925), a po zakupie Ace Motor Corporation, również model Ace® (1927).
W 1923 roku firma zmieniła nazwę z The Hendee Manufacturing Company na The Indian Motocycle Company (człon Motocycle był pisany bez litery „r”).
Firma Indian Motorcycle wprowadziła w 1927 roku legendarny silnik V-twin o pojemności 45 in3 (750 cm3). Ta większa wersja silnika dostępnego w modelu Scout była w kolejnych latach postrzegana jako jeden z najlepszych silników zbudowanych kiedykolwiek przez Indian Motorcycle.
Lata 1910-1919 były dla Indian Motorcycle erą innowacji i postępu technologicznego. Nowe rozwiązania obejmowały przednie zawieszenie na resorze piórowym, automatyczną pompę oleju, dwustopniową skrzynię biegów, podstopnie, rozrusznik na korbę, wahaczową konstrukcję tylnego zawieszenia, pierwszy rozrusznik elektryczny zastosowany w motocyklu, oświetlenie elektryczne, legendarny silnik Powerplus o pojemności 1000 cm3 oraz napis w logo Indian Motorcycle.
Powyższe postępy technologiczne pozwoliły firmie wznieść się na nowe wyżyny i bić kolejne rekordy:
W 1916 roku współzałożyciel George Hendee zrezygnował z funkcji prezesa firmy, a w 1917 roku Stany Zjednoczone przystąpiły do I wojny światowej. Firma Indian Motorcycle poświęciła znaczną część zasobów produkcyjnych na działania wojenne. W konsekwencji dealerzy mieli ograniczone zapasy, a sprzedaż detaliczna znacznie zmalała. W latach 1917-1919 firma dostarczyła wojsku amerykańskiemu prawie 50 000 motocykli, w większości opartych na modelu Indian Powerplus.
W 1901 roku producent rowerów, promotor wyścigów i były mistrz wyścigów rowerowych, George Hendee, zatrudnił Oscara Hedstroma, aby zbudować rower napędzany silnikiem benzynowym i nadać większe tempo wyścigom rowerowym. Stworzona przez niego maszyna okazała się mocna i niezawodna, dzięki czemu firma zbudowała swoją reputację producenta motocykli o wyjątkowych osiągach. Jeszcze w tym samym roku w centrum Springfield powstała pierwsza fabryka.
Pierwszy motocykl Indian sprzedano klientowi detalicznemu w 1902 roku, a później tego samego roku motocykl marki Indian wygrał wyścig długodystansowy na trasie z Bostonu do Nowego Jorku w publicznym debiucie w świecie wyścigów. Zawodnicy kontynuowali zwycięstwa w zawodach i ustanawiali kolejne rekordy w wyścigach na motocyklach Indian:
W 1906 roku powstał pierwszy fabryczny motocykl wyścigowy z silnikiem V-twin. Wersja silnika wyścigowego została wprowadzona do gamy modelowej dla klientów indywidualnych na rok 1907, czyniąc jednostkę o pojemności 39 in3 (633 cm3) z 42-stopniowym rozstawem cylindrów w układzie „V” pierwszym silnikiem motocyklowym V-twin amerykańskiej produkcji.
W 1897 roku George M. Hendee założył firmę produkującą rowery o nazwie Hendee Manufacturing Company. Rowery te były produkowane pod markami takimi jak Silver King, Silver Queen oraz American Indian, którą następnie skrócono do „Indian” i która stała się podstawową marką firmy Hendee.